van Lingen

Indië en van Lingen. Waarom deze pagina?


Jappenkampen, het KNIL en Indie zijn begrippen die horen bij de familie van mijn moeder: van Lingen. De opzichzelf staande verhalen en beschrijvingen over dat verre verleden kwamen voor mij plotseling tot leven na lezing van het Dagboek van mijn Opa, Otto van Lingen sr. Mijn Opa was officier bij het KNIL en heeft de oorlog in Japanse krijgsgevangenkampen doorgebracht. Zijn dagboek heeft hij gedurende de hele kamptijd mee weten te smokkelen. Het is bewaard gebleven en in 1998 heeft mijn nichtje Annelei Engelberts het uitgetypt.

Het dagboek is geen feitelijk relaas van de oorlogsgebeurtenissen, meer een persoonlijk, ontroerend verhaal van zijn liefde voor mijn oma en het gezin, zijn verlangen naar haar en het moment dat hij haar weer zal zien. Aangrijpend zijn de passages over zijn zoon Wally, die tewerkgesteld werd aan de Birma-spoorweg. Mijn Opa heeft zelfs overplaatsing naar een slechter kamp gevraagd, om Wally te kunnen ontmoeten. Dat is gelukt, maar kort daarop heeft hij bericht gekregen dat Wally aan ontberingen was overleden....

Dagboek van Otto van Lingen sr

Tjimahi 3 juni 1942 - Nongkampton 6 september 1944

Tussen de regels door ervaar je, hoe het er in de kampen aan toe ging. De data en situaties die mijn opa beschrijft kloppen zeer exact. Het boeide mij en het hield mij bezig om de geschiedenis beter te begrijpen. Ik heb geprobeerd om de historie -zoals die in de geschiedenisboeken wordt beschreven- te leggen naast wat er over mijn voorouders bekend is, om erachter te komen hoe duidelijk de parallel was tussen de geschiedenis van mijn voorouders en de geschiedenis van Indie.

Gerda Malepaard